Waarom ik als wetenschapper aan het bloggen ging

Hoewel tegenwoordig iets meer wetenschappers en onderzoekers aan het bloggen geslaan zijn, merk ik toch nog steeds twijfel en aarzeling in de academische wereld als het over bloggen gaat.

Sommigen reageren door me te vragen “Wie ben ik om hiermee aan de slag te gaan?”, anderen denken dat het een (onschuldig) tijdverdrijf op het internet is, en nog anderen denken dat het doorgedreven egotripperij is.

Zelf heb ik tijdens de laatste 9 jaar hier en daar blogs gehad: de nieuwssectie van de websites die ik bouwde, Myspace, Facebook notities en mijn blog van tijdens mijn uitwisseling. Ik slaagde er echter nooit in om bloggen een gewoonte van het bloggen te maken, en eindigde meestal ontevreden over mijn eigen schrijfstijl. Dat resulteerde vaak in het verwijderen van berichten, en soms zelfs hele blogs – totdat ik met PhD Talk begon; mijn geesteskind, uitlaatklep en meer waar ik in september 2010 na 1 jaar als PhD student mee begon.

Ook al had ik geen vaste motivatie om met PhD Talk te beginnen (het was oorspronkelijk een deel van mijn Day Zero Project dat in de vergetelheid geraakt is), toch heb ik gaandeweg redenen verzameld om te blijven schrijven, en om anderen te motiveren om zelf aan het bloggen te gaan.

1. Ruimte voor reflectie

Het helpt me om de zaken in perspectief te plaatsen door er over te schrijven, en dat is dan ook mijn hoofdreden om te bloggen. Naast het wetenschappelijk onderzoek dat ik voor mijn promotie verricht, ben ik de bredere gevolgen gaan begrijpen van het hele promotieproces. Ik kan mijn leerprocessen beter doorgronden door te schrijven wat ik geleerd heb, en hoe ik bepaalde situaties aanpak.

Recent was ik bijvoorbeeld aan het nadenken over hoe mijn manier van presenteren gegroeid en veranderd is na op verschillende internationale conferenties te spreken. Ik besefte dat ik geen zenuwen meer heb, en dat ik een zekere routine ontwikkeld heb om mijn praatje op te bouwen in een korte tijdspanne (al heb ik dat recent ook weer eens radicaal omgesmeten). Door over mijn vooruitgang na te denken, en het in korte anekdotes bij te houden, kan ik ook beter realistisch inschatten wat ik gaandeweg allemaal geleerd heb, in plaats van me zorgen te maken over al et werk dat nog gedaan moet worden en dat boekje dat nog geschreven moet worden voor ik werkelijk kan promoveren.

2. Persoonlijk archief

Mijn blog heeft een onderzoekspagina die ik gebruik om bij te houden welke presentaties ik tot nu toe gegeven heb en welke papers ik gepubliceerd heb. Ik probeer zoveel mogelijk van de presentaties publiek te maken door ze via Slideshare op mijn blog te plaatsen. Indien papers online beschikbaar gesteld worden, plaats ik ook een linkje in een post naar de bron van de paper.

3. Oefen schrijven

Ik heb de slechte gewoonte om een hele paragraaf van een paper te schrijven, om het vervolgens te selecteren en te verwijderen omdat ik het niet goed genoeg vind – waarna ik gefrustreerd naar een leeg scherm ga staren. Het is ondertussen wel een bekend adagium dat je leert schrijven door het veel te oefenen; en dat het met veel oefeningen ook makkelijker wordt. Boeken over promoveren en het schrijven van een thesis melden vaak dat je schrijven best een dagelijkse gewoonte maakt. Ik merk zelf dat door veel te schrijven (bloggen, regelmatig in een dagboek schrijven, kleine rapporten opstellen, notities bijhouden over mijn literatuurstudie en alle andere mogelijke vormen van schrijven) me geholpen hebben om sneller zinnen te vormen. Ik ben mettertijd ook iets minder veeleisend van mezelf geworden door te beseffen dat ik het altijd achteraf kan gaan editen en verbeteren mocht dat nodig zijn.

4. Haai en zwaai naar de wereld

Los van alle egotripperij, vind ik mijn eigen werk (gelukkig maar) best interessant, en ga ik er van uit dan er misschien nog wel mede-onderzoekers bestaan met interesse voor mijn werk. Door er voor te zorgen dat mijn werk verschijnt als je op het onderwerp van mijn onderzoek zoekt, en door mijn presentaties publiek te maken, wil ik de hand uitreiken naar iedereen die zin heeft om ideeën uit te wisselen over mijn onderzoek.

5. Niet: geld

Een tijdje geleden kreeg ik een paar e-mails om aan te bieden om me te sponsoren in ruil voor reclame op mijn blog, maar dat heb ik geweigerd. Ik vind blogs vol reclame helemaal niks, en ik heb helemaal geen interesse om geld te verdienen aan het bloggen – ik haal voldoening uit de ideeën die uitgewisseld worden en vooral de interactie die ontstaan. Helaas krijg ik ook vaker verdoken spam bij het commentaar – en die gaan dan ook zonder pardon van mijn blog weg. Ik veroordeel niet de bloggers die zoveel mogelijk proberen bij te verdienen door te schrijven, maar ik maak graag wel even duidelijk dat het geen reden voor mij is om te schrijven, en dat ik ook mijn eigen stekje vrij van reclame en spam probeer te houden.

Noot: Deze post is een vrije vertaling van een stuk dat ik eerder op PhD Talk schreef